Het 2e deel van "Langs oude wegen" is uit dus nog 1 boekje te gaan. Gisteravond heerlijk gegeten in het hotel in Banca. De wijn die erbij geselecteerd was smaakte naar mee. Omstreeks 21.30 uur gingen we naar boven, zoals je ziet spreek ik nu in de meervoudsvorm. Geeft een goed gevoel na mijzelf als "ik figuur" te hebben gemanifesteerd. Van nu af aan spreek ik over Ingrid en "moi". Ingrid was een beetje moe en voelde zich niet al te fris. Afgelopen nacht had ze het toilet al met een bezoek vereerd. Ik sliep als een roos en had niets gehoord. Hopelijk heeft ze niet ergens een virus opgelopen want dat zou voor haar heel vervelend zijn. Omstreeks 06.50 uur onze ogen geopend en maar meteen begonnen met inpakken. Je wordt heel blij als je toch een aantal kilo's kan achterlaten. Ik was van 34 kilo terruggegaan naar ongeveer 16 kilogram. Een verademing......
Na de afrekening gereden naar St. Jean Pied de Port. De berg moest nog worden bedwongen alvorens ik(we) in Spanje aan ons laatste traject konden beginnen. Kort en krachtig moet ik zeggen dat het goed te doen was met af en toe kleine uitschieters heuvelopwaarts. Op de top was het mistig en koud en na een paar foto's geschoten te hebben, gauw naar beneden. Het was een lange afdaling die bijna voortduurde tot Pamplona. We hadden afgesproken dat we de auto zou worden geparkeerd op het vliegveld van Pamplona. Daar ontmoette ik Ingrid opnieuw en onze gezamelijke trip zou vanaf het vliegveld beginnen. De auto stond er en Ingrid ook. Nog even koffie gekocht in de aankomsthal en de fietsreis zou beginnen. Ingrid was nog niet helemaal fit. Helmen op, handschoenen aan, bril op en zoefffffff......
Het was even zoeken om Pamplona uit te komen maar na een paar keer gevraagd te hebben werd het ons duidelijk, we waren op de goede weg. De zon stond hoog aan de hemel en de fietsen reden gesmeerd. Al snel werd het verkeer rond ons rustiger en op een gegeven moment waanden we ons alleen in Spanje. In het begin was het heuveltje op en heuveltje af. Ingrid moest wel even wennen aan het traject en dat had natuurlijk ook te maken met haar gevoel in haar maag. Op een rustige manier fietsten we van dorpje naar dorpje. In een restaurantje fris gedronken en vol goede moed gingen we verder. Terhoogte van Ermita de Eunate gingen we even van de fiets. Een achthoekige kapel stond in het landschap, sereen passend in de natuurlijke kleuren van de omgeving. Het wordt omschreven als een begraveniskapel omdat er diverse pelgrims begraven liggen. Helaas was het gesloten anders hadden we er onze eerste stempel gekregen voor onze pelgrimpas. Het was nog een 7-tal kilometer naar Puente la Reina. We reden het dorepje binnen en het eerste wat we zagen waren hotels voor pelgrims. Gevraagd wat een overnachting kost maar duidelijk te duur. We reden iets verder en zagen een pelgrimshuis. Er was nog plaats en zag er keurig uit. We lagen met z,n achten op een kamer. De keuken. sanitair en het buitenverblijf was keurig en dat voor een prijs pp van 5 euro. Onze spullen boven (kamer8) gedeponeerd. Buiten in het gras nootjes, 2 biertjes en camenbert op een stulje stokbrood genuttigd. Nog even luieren en daarna even snel gekookt, pasta en noodles. Ingrid wilde even liggen en ik ging aan de slag met mijn webblog. Theo nog bedankt voor de goede zorgen jegens Ingrid, ze moest niks meer van me weten........geintje. De fiets en de fietsendrager waren prima bevestigd. Ik stop er maar mee anders word
Na de afrekening gereden naar St. Jean Pied de Port. De berg moest nog worden bedwongen alvorens ik(we) in Spanje aan ons laatste traject konden beginnen. Kort en krachtig moet ik zeggen dat het goed te doen was met af en toe kleine uitschieters heuvelopwaarts. Op de top was het mistig en koud en na een paar foto's geschoten te hebben, gauw naar beneden. Het was een lange afdaling die bijna voortduurde tot Pamplona. We hadden afgesproken dat we de auto zou worden geparkeerd op het vliegveld van Pamplona. Daar ontmoette ik Ingrid opnieuw en onze gezamelijke trip zou vanaf het vliegveld beginnen. De auto stond er en Ingrid ook. Nog even koffie gekocht in de aankomsthal en de fietsreis zou beginnen. Ingrid was nog niet helemaal fit. Helmen op, handschoenen aan, bril op en zoefffffff......
Het was even zoeken om Pamplona uit te komen maar na een paar keer gevraagd te hebben werd het ons duidelijk, we waren op de goede weg. De zon stond hoog aan de hemel en de fietsen reden gesmeerd. Al snel werd het verkeer rond ons rustiger en op een gegeven moment waanden we ons alleen in Spanje. In het begin was het heuveltje op en heuveltje af. Ingrid moest wel even wennen aan het traject en dat had natuurlijk ook te maken met haar gevoel in haar maag. Op een rustige manier fietsten we van dorpje naar dorpje. In een restaurantje fris gedronken en vol goede moed gingen we verder. Terhoogte van Ermita de Eunate gingen we even van de fiets. Een achthoekige kapel stond in het landschap, sereen passend in de natuurlijke kleuren van de omgeving. Het wordt omschreven als een begraveniskapel omdat er diverse pelgrims begraven liggen. Helaas was het gesloten anders hadden we er onze eerste stempel gekregen voor onze pelgrimpas. Het was nog een 7-tal kilometer naar Puente la Reina. We reden het dorepje binnen en het eerste wat we zagen waren hotels voor pelgrims. Gevraagd wat een overnachting kost maar duidelijk te duur. We reden iets verder en zagen een pelgrimshuis. Er was nog plaats en zag er keurig uit. We lagen met z,n achten op een kamer. De keuken. sanitair en het buitenverblijf was keurig en dat voor een prijs pp van 5 euro. Onze spullen boven (kamer8) gedeponeerd. Buiten in het gras nootjes, 2 biertjes en camenbert op een stulje stokbrood genuttigd. Nog even luieren en daarna even snel gekookt, pasta en noodles. Ingrid wilde even liggen en ik ging aan de slag met mijn webblog. Theo nog bedankt voor de goede zorgen jegens Ingrid, ze moest niks meer van me weten........geintje. De fiets en de fietsendrager waren prima bevestigd. Ik stop er maar mee anders word
RSS Feed