Ik heb vandaag een kanjer, een topper, een doorzetter ontmoet. Inderdaad Ingrid. In 1 woord geweldig ben trots op d,r.
Vanmorgen omstreeks 06.30 uur opgestaan. Eigenlijk was iedereen in de pelgrimsherberg al wakker. Voor 08.00 uur moest iedereen het pand verlaten hebben. Onder de douche en tassen pakken. De fietsen moesten door het huis want het hek was nog afgesloten met een ketting. Koffie uit het koffieapparaat en Ingrid wilde warm water voor de thee. Mijn koffie was prima maar Ingrid kreeg alleen een leeg bekertje zonder heet water. Voor 0,75 eurocent een leeg koffiebekertje is toch wel duur. Dan maar een pannetje met water opzetten. Omstreeks 07.45 uur had Ingrid haar thee en vond nog een portemonnee op de grond voor het pelgrimshuis. Ze heeft de portemonnee op de balie gelegd. Even later kwam een Spaanse jongen die de route wandelde verhit terug. Het bleek zijn portemonnee te zijn en hij was zielsgelukkig dat hij de portemonnee weer terug had.
Klaar we gingen "en route" . Onvoorstelbaar zoals we de stad uitreden. Prachtige straatjes en een schitterende brug gaven ons uitgeleidde. Al heel snel kwamen de eerste heuvels in zicht. We namen de afslag van de wandelaars en dat hebben we geweten, weliswaar een schitterend zandpad en je ziet nog meer als met fietsen. Op een gegeven moment moesten we een steil trappetje naar benendsen en aan de andere kant weer omhoog. Tassen er af en fiets voor fiets naar de overkant brengen. Het lukte en de wandelaars keken ons zielig an. Menigeen riep "courage" maar daar hadden wij niks aan. We mkwamen gelukkig weer op de fietsroute. Heuveltje op en heuveltje af. Stel je voor, je komt met de auto uit Nederland. Je hebt 1700 kilometer gereden. Je hebt vakantie maar je hebt het oh zo druk gehad met allerlei dingen zowel prive als op je werk. Je voelt je niet lekker. Je gaat ongeveer 800 kilometer fietsen. Het traject zit vol met puisten( heuvels en bergen). De kleinste versnelling is nog te groot. Je bijt op je tong want je wil die andere persoon plezieren. Je cijfert jezelf weg. Ben je dan een KANJER of niet. Wee degene die het waagt om te zeggen dat het niet zo is of dat het wel een beetje meevalt. Zo,n kanjer heb IK. Maar nu het landschap, adembenemend mooi. vergezichten en mooie dorpen waar majestueus de kerk in het midden staat. Elke kilometer is foto waardig. We hadden gisteren een planning gemaakt os naar Logrono of naar Viana. Zoals je ziet en leest is het Viana geworden. Minder druk als Logrono en het lag schitterend gelegen in de heuvels. Ik vertelde Ingrid dat het nog ongeveer 8 kilometer was en volgens het boekje glooiend. Nou glooiend wil zeggen heuvels waar je toch een tandje in je verzet terug moest. Nog een heuveltop en Viana lag te schitteren in de zon. We reden binnen en er kwam nog een klim waar w beiden U tegen zeiden. Dan maar naast de fiets lopen en naar boven klauteren met fiets aan de hand. Zoeken naar een slaapplek en die hadden we, dachten we, snel gevonden. Je moest evenwel je eigen slaapmatje meebrengen om te kunnen slapen. Even verder kijken. Ik had zin in een biertje en op een terras een biertje genomen tegen de dorst.....
Er was nog een tweede pelgrimshuis en we zochten er ons toevluchtsoord. Zag er keurig uit, aan de prijzige kant. Toch maar gedaan en onze spulletjes naar onze kamer gebracht. Lekker douchen en nog een biertje.
Iedereen bedankt die mij en natuurlijk een warm hart heeft toegedragen. Het is fijn dat mensen met je meeleven. Verder heb ik geen berichten en morgen volop nieuws.......
Vanmorgen omstreeks 06.30 uur opgestaan. Eigenlijk was iedereen in de pelgrimsherberg al wakker. Voor 08.00 uur moest iedereen het pand verlaten hebben. Onder de douche en tassen pakken. De fietsen moesten door het huis want het hek was nog afgesloten met een ketting. Koffie uit het koffieapparaat en Ingrid wilde warm water voor de thee. Mijn koffie was prima maar Ingrid kreeg alleen een leeg bekertje zonder heet water. Voor 0,75 eurocent een leeg koffiebekertje is toch wel duur. Dan maar een pannetje met water opzetten. Omstreeks 07.45 uur had Ingrid haar thee en vond nog een portemonnee op de grond voor het pelgrimshuis. Ze heeft de portemonnee op de balie gelegd. Even later kwam een Spaanse jongen die de route wandelde verhit terug. Het bleek zijn portemonnee te zijn en hij was zielsgelukkig dat hij de portemonnee weer terug had.
Klaar we gingen "en route" . Onvoorstelbaar zoals we de stad uitreden. Prachtige straatjes en een schitterende brug gaven ons uitgeleidde. Al heel snel kwamen de eerste heuvels in zicht. We namen de afslag van de wandelaars en dat hebben we geweten, weliswaar een schitterend zandpad en je ziet nog meer als met fietsen. Op een gegeven moment moesten we een steil trappetje naar benendsen en aan de andere kant weer omhoog. Tassen er af en fiets voor fiets naar de overkant brengen. Het lukte en de wandelaars keken ons zielig an. Menigeen riep "courage" maar daar hadden wij niks aan. We mkwamen gelukkig weer op de fietsroute. Heuveltje op en heuveltje af. Stel je voor, je komt met de auto uit Nederland. Je hebt 1700 kilometer gereden. Je hebt vakantie maar je hebt het oh zo druk gehad met allerlei dingen zowel prive als op je werk. Je voelt je niet lekker. Je gaat ongeveer 800 kilometer fietsen. Het traject zit vol met puisten( heuvels en bergen). De kleinste versnelling is nog te groot. Je bijt op je tong want je wil die andere persoon plezieren. Je cijfert jezelf weg. Ben je dan een KANJER of niet. Wee degene die het waagt om te zeggen dat het niet zo is of dat het wel een beetje meevalt. Zo,n kanjer heb IK. Maar nu het landschap, adembenemend mooi. vergezichten en mooie dorpen waar majestueus de kerk in het midden staat. Elke kilometer is foto waardig. We hadden gisteren een planning gemaakt os naar Logrono of naar Viana. Zoals je ziet en leest is het Viana geworden. Minder druk als Logrono en het lag schitterend gelegen in de heuvels. Ik vertelde Ingrid dat het nog ongeveer 8 kilometer was en volgens het boekje glooiend. Nou glooiend wil zeggen heuvels waar je toch een tandje in je verzet terug moest. Nog een heuveltop en Viana lag te schitteren in de zon. We reden binnen en er kwam nog een klim waar w beiden U tegen zeiden. Dan maar naast de fiets lopen en naar boven klauteren met fiets aan de hand. Zoeken naar een slaapplek en die hadden we, dachten we, snel gevonden. Je moest evenwel je eigen slaapmatje meebrengen om te kunnen slapen. Even verder kijken. Ik had zin in een biertje en op een terras een biertje genomen tegen de dorst.....
Er was nog een tweede pelgrimshuis en we zochten er ons toevluchtsoord. Zag er keurig uit, aan de prijzige kant. Toch maar gedaan en onze spulletjes naar onze kamer gebracht. Lekker douchen en nog een biertje.
Iedereen bedankt die mij en natuurlijk een warm hart heeft toegedragen. Het is fijn dat mensen met je meeleven. Verder heb ik geen berichten en morgen volop nieuws.......
RSS Feed