Lieve vrienden, Van zover en toch zo dichtbij…..
Vanmorgen ontwaakten onze buren al vrij vroeg en vertrokken zeer stilletjes met hun rugzakken. Dat hield in dat we alleen op de kamer lagen. Dus nog even liggen en rustig ontwaken. Alle ruimte om onze tassen in te pakken. De douche was voor ons alleen en het toilet ook. Rustig een boterham eten en de fiets reisklaar maken. Starten en na 200 meter klimmen. Benen moeten nog warm worden want naar mijn leeftijd kijken moet een diesel ook eerst voorgloeien. Het was een klim van 1 kilometer met een stijgingspercentage van 9%. Even doorbijten en naar boven. Daarna geen noemenswaardige klimmetjes tot Sarria. Daarna volgden 5 kilometer klimmen tot 7%. Het voordeel na het klimmen is dat er ook moet worden gedaald. Ga je met 7 tot 10 km per uur naar boven dan daal je met snelheden tussen de 40 en 50 km per uur. Portomarin was het volgende dorpje met een schitterend uitzicht op een brug. Er moest daarna wel worden gewerkt want een 12 km lange klim met een uitschieter van 10% stond voor de deur. Met Ingrid afgesproken als ik onderweg een restaurantje tegenkwam dan zou ik stoppen. Na 7 km zag ik ter hoogte van Gonzar een restaurantje. Ik wachtte op Ingrid zoals afgesproken. In het restaurant hebben we iets te eten besteld. Een pelgrimsschotel met patat, sla en vis. Prima maaltijdje, colaatje na en weer fietsen. Nog een paar keer de heuvel omhoog en toen volgde een lange afdaling van ongeveer 3,5 kilometer. We waren er nog niet want de volgende klim van 1 km , stijgingspercentage 10% moest nog worden gedaan. Geen probleem, de diesels waren warm. We wilden vandaag tot Ligonde maar vonden er geen slaapgelegenheid. Alles was “complet” . In Airexe was plaats maar de wandelaars gingen voor dus we moesten tot 19.00 uur wachten. Als er dan nog plek was dan was deze voor ons. We hadden de vele wandelaars gezien en gingen verder op zoek naar een volgende slaapplek.
De laatste 100 kilometer lopen veel “pelgrims” de tocht. Als wandelaar kom je dan in aanmerking voor een pelgrimsdocument en dat je je pelgrim mag noemen. Voor fietsers is het de laatste 200 kilometer en voor mensen met een ezel of paard, 300 kilometer.
Afijn, Ingrid en ik vonden een slaapplek in een Alberque in Portos ongeveer 3 kilometer verder. Mooie plek en we hebben weer een stapelbed. Pilsje en wijntje en tegen elkaar zeggen: “Wat is het leven toch mooi”. Toevallig zijn hier meer Nederlanders en we hebben gespreksstof genoeg met al onze belevenissen.
Lieve mensen, als alles meezit nog twee korte fietsdagen en dan is onze bestemming bereikt. Een bijzonder gevoel…..
Het volgende citaat vonden we beiden erg mooi en willen we jullie niet onthouden.
Een stenen kruis roept de vermoeide pelgrim als het ware toe:
Waar eindig je, mijn pelgrim
Mijn pelgrim, waar ga je naar toe?
Op de weg naar Santiago
Maar ik weet niet of je aan zult komen
De pelgrim antwoordt:
Als ik nu geen kracht meer heb
Zal mijn geest ze me bieden.
Vanmorgen ontwaakten onze buren al vrij vroeg en vertrokken zeer stilletjes met hun rugzakken. Dat hield in dat we alleen op de kamer lagen. Dus nog even liggen en rustig ontwaken. Alle ruimte om onze tassen in te pakken. De douche was voor ons alleen en het toilet ook. Rustig een boterham eten en de fiets reisklaar maken. Starten en na 200 meter klimmen. Benen moeten nog warm worden want naar mijn leeftijd kijken moet een diesel ook eerst voorgloeien. Het was een klim van 1 kilometer met een stijgingspercentage van 9%. Even doorbijten en naar boven. Daarna geen noemenswaardige klimmetjes tot Sarria. Daarna volgden 5 kilometer klimmen tot 7%. Het voordeel na het klimmen is dat er ook moet worden gedaald. Ga je met 7 tot 10 km per uur naar boven dan daal je met snelheden tussen de 40 en 50 km per uur. Portomarin was het volgende dorpje met een schitterend uitzicht op een brug. Er moest daarna wel worden gewerkt want een 12 km lange klim met een uitschieter van 10% stond voor de deur. Met Ingrid afgesproken als ik onderweg een restaurantje tegenkwam dan zou ik stoppen. Na 7 km zag ik ter hoogte van Gonzar een restaurantje. Ik wachtte op Ingrid zoals afgesproken. In het restaurant hebben we iets te eten besteld. Een pelgrimsschotel met patat, sla en vis. Prima maaltijdje, colaatje na en weer fietsen. Nog een paar keer de heuvel omhoog en toen volgde een lange afdaling van ongeveer 3,5 kilometer. We waren er nog niet want de volgende klim van 1 km , stijgingspercentage 10% moest nog worden gedaan. Geen probleem, de diesels waren warm. We wilden vandaag tot Ligonde maar vonden er geen slaapgelegenheid. Alles was “complet” . In Airexe was plaats maar de wandelaars gingen voor dus we moesten tot 19.00 uur wachten. Als er dan nog plek was dan was deze voor ons. We hadden de vele wandelaars gezien en gingen verder op zoek naar een volgende slaapplek.
De laatste 100 kilometer lopen veel “pelgrims” de tocht. Als wandelaar kom je dan in aanmerking voor een pelgrimsdocument en dat je je pelgrim mag noemen. Voor fietsers is het de laatste 200 kilometer en voor mensen met een ezel of paard, 300 kilometer.
Afijn, Ingrid en ik vonden een slaapplek in een Alberque in Portos ongeveer 3 kilometer verder. Mooie plek en we hebben weer een stapelbed. Pilsje en wijntje en tegen elkaar zeggen: “Wat is het leven toch mooi”. Toevallig zijn hier meer Nederlanders en we hebben gespreksstof genoeg met al onze belevenissen.
Lieve mensen, als alles meezit nog twee korte fietsdagen en dan is onze bestemming bereikt. Een bijzonder gevoel…..
Het volgende citaat vonden we beiden erg mooi en willen we jullie niet onthouden.
Een stenen kruis roept de vermoeide pelgrim als het ware toe:
Waar eindig je, mijn pelgrim
Mijn pelgrim, waar ga je naar toe?
Op de weg naar Santiago
Maar ik weet niet of je aan zult komen
De pelgrim antwoordt:
Als ik nu geen kracht meer heb
Zal mijn geest ze me bieden.
RSS Feed