Lieve vrienden, believe you of the continued story of Guillaume Bradér.
Gisteravond met de buurman nog een paar biertjes gedronken. Je koopt ze als sixpack bij de supermarkt. Er zitten dus zes in en die hebben we eerlijk gedeeld. Nee, Ina, ik krijg nog geen bierpens. Op de fiets meenemen is geen optie. Buurman vertelde dat hij jaren in de staatsmijnen had gewerkt totdat ze gesloten werden. Na de sluiting heeft hij bijna 30 jaar als badmeester in een zwembad in Brunsum gewerkt.Vol verve sprak hij over de steenkolenmijn en zou nog steeds na zo,n lange periode terug willen. Hij zette nog een kop koffie en beloofde me dat ik morgenvroeg met koffie zou worden wakker gemaakt. Zijn fiets hield niet te wensen over en je moet het zien als een soort stadfiets. Ook hij had teveel bagage bij zich en elke heuvel werd steeds meer een berg. Hij zag het zwaar in en wist niet of hij het op deze manier wel zou redden. 21.30 uur gaan slapen en volgens mij ben ik als een blok in slaap gevallen.
De volgende morgen omstreeks 06.30 uur rook ik al de geur van koffie. Ritssluiting open en buurman was koffie aan het zetten. Dat is nog eens lekker wakker worden.Na de koffie de tenten ingepakt. Trouwens (Hennie) de rechter tent was van mij. We zouden beiden ons eigen weg uitstippelen. Hartelijk afscheid genomen en ik ging richting stad want de koffie begon te werken. ( De toilet juffrouw was net het sanitair aan het schoonmaken dus ik kon geen gebruik maken van het toilet). Dus naar de stad, bij de pizzeria een koffie besteld en naar het toilet. Dat lucht op. Brood bij de bakker gekocht. Nu maar eens de richting bepalen. Ik had geen zin om de beschrijving in het boekje te lezen dus de richting maar gevraagd aan de lokale bevolking. Langs het kanaal naar de volgende plaats. Het ging van een leien dakje. Na ongeveer 20 km kwamen de eerste klimmetjes en die werden moeiteloos genomen. Bij St.Antoine werden de klimmetjes iets pittiger en moesten de krachten weer worden verdeeld. Richting Miradoux gaf mooie vergezichten en een jonge vrouw op een racefiets kwam naast me rijden. Ze vroeg of ik naar Santiago de Compostela ging. Zij was nml. ook op weg naar hetzelfde oord. Ik vroeg waar haar bagage was. Die had ze niet mee op de fiets. Haar man bracht haar spulletjes naar een volgende plaats en de caravan die ze mee hadden was haar overnachtingsadres. Ze gaf een beetje gas en ik had het nakijken. In Miradoux de plaatselijke kerk bekeken. In de kerk staat een fraai gestyleerd Jacobsbeeld. Fotootje waardig. Er zat een meidengroepje op het gras voor de kerk en toen ze me zagen begonnen ze te giechelen. Om mijn benen geheel bruin te kleuren had ik mijn koersbroek(de pijpen althans) opgekruld tot gevaarlijke hoogte. Nou ja, zij ook een goeie dag. Van Miradoux naar Lectoure was het nog ongeveer 17 km. Nog een klim van 3 km en ik was er. Ik zou hier overnachten want het tijdschema liet dat makkelijk toe. Ingrid is omstreeks de 15e juni in St, Jean pied de port. Bij de receptie van de camping zat een Nederlandse dame met een voor mij bekende naam (Esther). Ze vertelde dat haar oom en tante de tocht 6 x hadden gedaan. Drie keer op de fiets en drie keer lopend. De laatste heeft ze niet afgemaakt. Ze was al ernstig ziek en heeft de laatste tocht niet mogen voltooien. Indrukwekkend als je zoiets hoort. Ben op dit moment in de luxe positie dat ik voor de tent kan internetten. Ga zo even douchen en de camping eens bekijken.......Tot morgen....
Gisteravond met de buurman nog een paar biertjes gedronken. Je koopt ze als sixpack bij de supermarkt. Er zitten dus zes in en die hebben we eerlijk gedeeld. Nee, Ina, ik krijg nog geen bierpens. Op de fiets meenemen is geen optie. Buurman vertelde dat hij jaren in de staatsmijnen had gewerkt totdat ze gesloten werden. Na de sluiting heeft hij bijna 30 jaar als badmeester in een zwembad in Brunsum gewerkt.Vol verve sprak hij over de steenkolenmijn en zou nog steeds na zo,n lange periode terug willen. Hij zette nog een kop koffie en beloofde me dat ik morgenvroeg met koffie zou worden wakker gemaakt. Zijn fiets hield niet te wensen over en je moet het zien als een soort stadfiets. Ook hij had teveel bagage bij zich en elke heuvel werd steeds meer een berg. Hij zag het zwaar in en wist niet of hij het op deze manier wel zou redden. 21.30 uur gaan slapen en volgens mij ben ik als een blok in slaap gevallen.
De volgende morgen omstreeks 06.30 uur rook ik al de geur van koffie. Ritssluiting open en buurman was koffie aan het zetten. Dat is nog eens lekker wakker worden.Na de koffie de tenten ingepakt. Trouwens (Hennie) de rechter tent was van mij. We zouden beiden ons eigen weg uitstippelen. Hartelijk afscheid genomen en ik ging richting stad want de koffie begon te werken. ( De toilet juffrouw was net het sanitair aan het schoonmaken dus ik kon geen gebruik maken van het toilet). Dus naar de stad, bij de pizzeria een koffie besteld en naar het toilet. Dat lucht op. Brood bij de bakker gekocht. Nu maar eens de richting bepalen. Ik had geen zin om de beschrijving in het boekje te lezen dus de richting maar gevraagd aan de lokale bevolking. Langs het kanaal naar de volgende plaats. Het ging van een leien dakje. Na ongeveer 20 km kwamen de eerste klimmetjes en die werden moeiteloos genomen. Bij St.Antoine werden de klimmetjes iets pittiger en moesten de krachten weer worden verdeeld. Richting Miradoux gaf mooie vergezichten en een jonge vrouw op een racefiets kwam naast me rijden. Ze vroeg of ik naar Santiago de Compostela ging. Zij was nml. ook op weg naar hetzelfde oord. Ik vroeg waar haar bagage was. Die had ze niet mee op de fiets. Haar man bracht haar spulletjes naar een volgende plaats en de caravan die ze mee hadden was haar overnachtingsadres. Ze gaf een beetje gas en ik had het nakijken. In Miradoux de plaatselijke kerk bekeken. In de kerk staat een fraai gestyleerd Jacobsbeeld. Fotootje waardig. Er zat een meidengroepje op het gras voor de kerk en toen ze me zagen begonnen ze te giechelen. Om mijn benen geheel bruin te kleuren had ik mijn koersbroek(de pijpen althans) opgekruld tot gevaarlijke hoogte. Nou ja, zij ook een goeie dag. Van Miradoux naar Lectoure was het nog ongeveer 17 km. Nog een klim van 3 km en ik was er. Ik zou hier overnachten want het tijdschema liet dat makkelijk toe. Ingrid is omstreeks de 15e juni in St, Jean pied de port. Bij de receptie van de camping zat een Nederlandse dame met een voor mij bekende naam (Esther). Ze vertelde dat haar oom en tante de tocht 6 x hadden gedaan. Drie keer op de fiets en drie keer lopend. De laatste heeft ze niet afgemaakt. Ze was al ernstig ziek en heeft de laatste tocht niet mogen voltooien. Indrukwekkend als je zoiets hoort. Ben op dit moment in de luxe positie dat ik voor de tent kan internetten. Ga zo even douchen en de camping eens bekijken.......Tot morgen....
RSS Feed