Hoe een mooi begonnen dag dramatisch eindigt. Lees en huiver.......

Opstaan naar buiten kijken en gereed maken voor de dag. Heerlijk ontbijtje stond klaar en met volle magen op pad. Bewolkt maar gaanderweg warmer en zonniger. Lange eenzame paden afgewisseld met hoogteverschillen waren in het begin ons deel. Steile korte klim, lange klim, mooie afdaling en alles gadegeslagen door koeien, schapen en roofvogels. Het ging voortvarend en we hadden er lol in. Even kijken waar we koffie zouden drinken en daarna de weg vervolgen. In Uzerche maar eens kijken naar een koffieadres. Bij het station was een barretje. Marieke wilde toch liever even in het centrum kijken. Rob en Marieke stapten op de fiets en reden voor. Ik wilde volgen maar............mijn freewheel draaide niet mee zodat mijn ketting eraf liep. Ketting erop en heel voorzichtig naar beneden, remmend en op het grootste verzet. Rob en Marieke stonden al op de uitkijk en begrepen dat er iets aan de hand was.

Het dramaverhaal......(maar ze krijgen me niet klein, ben ik al,hahahaha)

Fiets bij het restaurant neergezet en eerst maar eens twee koppen koffie genomen. Even met zijn drieeen brainstormen, hoe nu verder. Zou er in het dorpje Uzerche een fietsenmaker zijn. De restauranteigenaar gevraagd en met een ontkennende blik wist ik waar ik op dat moment aan toe was. De restauranteigenaar vertelde nog dat er in Brive la Gaillarde een fietsenmaker was. MAAR hoe kom je daar, het was ongeveer 33 km verderop. Er was een spoor dus er zal wel een trein naar Brive gaan. Dat was ook zo, alleen de trein stopte niet in de plaats waar wij waren. Dan maar een taxi maar die was heel prijzig. Ik moest mijn hersenen in beweging brengen. Rob en Marieke moesten door om niet met hun tijdschema in de knoop te komen. We wisselden adresgegevens uit en namen allerhartelijkst afscheid. Na een laatste zwaai ben je op jezelf aangewezen. Ik nam de fiets ter hand en liep richting centrum. Terhoogte van een pizzeria stopte ik en dacht:"Internationaal, spreken vermoedelijk goed Engels dus laat ik maar een gokje wagen. De vrouw des pizzeriahuizes was met mijn lot begaan samen met een in de zaak aanwezige jongen. Ze gingen bellen en stelden alles in het werk om mij te helpen. Kreeg zelfs een bord spaghetti met pesto. Een bekende van haar had een taxibedrijf en naar hem gebeld te hebben wilde hij me wel tegen een gereduceerd bedrag naar Brive la Gaillarde brengen. Hij kon niet eerder dan 15.00 uur, dus ik moest even wachten. De pizzeria sloot omstreeks 13.30 uur dus ik moest buiten wachten op de taxi. Daar zat je dan op de stoep als een bedelaar te wachten op de taxi. Gelukkig was hij stipt en na de spulletjes, inclusief  fiets, ingeladen te hebben ging het naar Brive la Gaillarde. Hij wist het adres van de fietsenmaker en zette me keurig voor de deur af. De monteur keek naar het freewheel en trok bedenkelijk zijn gezicht. Ik had ondertussen al gebeld met Rein Veenendaal, de zaak waar ik de fiets gekocht had. Hij beaamde me dat soms een freewheel kapot gaat en dat ik heel veel pech had. Hij wilde wel een freewheel opsturen naar de fietsenmaker in Brive. Tegen hem gezegd dat ik even afwachtte of het te repareren was. Het achterwiel was er vlot uit evenals de freewheel. Hij zat muurvast en was inderdaad stuk. Nu komt het, de fietsenmaker in Brive had het model niet op voorraad en moest het bestellen. Met heel veel geluk hoopte hij dat het morgenavond aanwezig was. Was dit niet het geval dan niet eerder dan volgende week dinsdag. Hij was zelf op zondag en maandag gesloten. Daar sta je dan met je ortlieb fietstassen. Ze zochten voor mij een gite en brachten me erheen. Heel coulant. Je stapt uit en denkt, hopelijk hebben ze plaats. Ik loop naar de voordeur en wat staat er FERME (Gesloten). Even verder lezen en ze gingen om 17.00 uur open. Wachten op een bankje en tot het FERME bordje OUVRIR aangaf. Tegen 16.30 uur kwam een auto, mevrouw stapte uit, deed de deur open en weer op slot. Het was immers nog geen 17.00 uur. Ik nam maar weer plaats op het bankje en wachtte gelaten af. Om 16.50 uur ging de deur open en ik mocht naar binnen. Ze had gelukkig nog een kamer waar ik zolang het duurde kon overnachten. Ze was al verwonderd dat ik geen VELO (fiets) bij me had. Gelukkig was ze een en al begrip en had met me te doen. Naar mijn "kamer" , een cellenblok ziet er beter uit. Ik wilde eerst boodschappen doen en zorgen dat ik een fles wijn kon bemachtigen. Natuurlijk liep ik de verkeerde kant op en met een enorme omweg vond ik een winkel."Thuisgekomen" eerst maar eens de fles wijn ontkurkt. Een handvol pinda's genomen  en mijn cellenblok bekeken. Als ik pech had moest ik hier drie dagen blijven. Ingrid mijn belevenissen medegedeeld en Theo gebeld. Theo en Ina hadden voor mij een hotelkamer in Roccamadour geregeld en dat kwam nu op lossen schroeven te staan. Ik zou 2 juni in Roccamadour zijn maar dat was nu maar de vraag. Theo, een geweldige vriend, heeft alles in het werk gesteld de kamer op een later tijdstip voor mij gereserveerd te krijgen. Hulde aan Frances voor haar hulp jegens de Franse taal. Het zou nog uiterlijk dinsdagavond kunnen maar dan moet de fiets morgenavond klaar zijn en niet dinsdag overdag. Vanaf brive is het nog ongeveer 108 km met diverse klimmetjes. Laat het tij zich nu maar keren.......duimen jullie voor mij......

30 mei 2013, alweer een jaar geleden dat ik met functioneel leeftijd ontslag de dienst heb verlaten. Wat ben je toch een bevoorrecht mens dat je op jonge leeftijd, je leven op een andere manier mag indelen. Het afgelopen jaar is omgevlogen en de verveling heeft nog geen moment toegeslagen. Dus de geraniums mogen wat mij betreft in de bloemenzaak blijven staan.
Daar gaat ie weer. Het was weer eens slecht en daarmee bedoel ik, heel slecht weer. Vanmorgen mijn groene poncho aangedaan en niet weer uit kunnen doen. Het heeft de hele dag gestaag geregend. Zware bewolking en geen enkel lichtpuntje aan de hemel. Het matras waar ik afgelopen nacht op gelegen heb is als volgt:"Met je kont op de grond en je schouders tegen het plafond". Na een aantal rek- en strekoefeningen kon ik vanuit gebogen houding weer een gestrekte houding aannemen. Inpakken en wegwezen, bakkertje zoeken en drinken uitzoeken. Op pad met ons drieën in een met regen overladen dag. We moesten toch een aantal kilometers maken. Na een aan tal kilometer werd begonnen met een klim van 1,5 km + vrij vlot daarna een klim van 3 km. Allebei met een percentage van 5 tot 7 procent. Je wordt er wel warm van. We klommen langzaam naar een hoogte van 600 meter. Het nadeel is dat je van de afdalingen koud wordt. Het landschap is ondanks de regen schitterend. Omstreeks 11.30 uur onze eerste kop koffie die ondanks dat het nescafe was heerlijk te noemen was.  daarna weer in de fietsbenen en gestaag onze kilometers maken. De heuvels en de daarbij behorende afdalingen werden pittiger. Al met al hadden we omstreeks 15.00 uur ongeveer 12 kilometer aan beklimmingen gehad. We besloten ongeveer 75 km te fietsen en dan een gite of een bed en breakfast te zoeken. De laatste kilometers werden toch iets zwaarder en in onze eindbestemming vonden wij een bed en breakfast. We werden allerhartelijkst ontvangen en de fietsen mochten door de gang naar de achterplaats. De eigenaar leek op Onslow van de Engelse serie "Schone Schijn". Hij bood ons bij binnenkomst direct een biertje aan. In zijn onderbroek en hemd bond hij met ons gesprek aan. Het was een op- en top Engelsman die al 6 jaar in Frankrijk woonde. Zijn vrouw kwam later ook en bleek zo weggelopen te zijn uit Coronation Street. Een leuk stel die onze kamer wees en daar was niets mis mee. Rob en Marieke hebben nog snel boodschappen gedaan. Ik had nog een blikje rundervlees met aardappelen, braadharing en croissants. Je weet niet half hoe lekker het smaakt, ook al is het koud. Wijntje erbij en luisteren naar klassieke muziek. Berichtjes gelezen die jullie mij hebben gestuurd en met een lach op mijn gezicht eindig ik dit bericht. Ik hoop dat ik jullie morgen weer kan berichten middels mijn webblog. Liefs Willem......

Ik heb weer de mogelijkheid om te webbloggen. Gisteren in een gite geslapen waar geen internetverbinding was. De slaapzaal bestond uit 10 bedden. In eerste instantie waren we met z,n drieën. Later kwam er nog een Belgische dame bij.
Na aankomst zijn we direct gaan eten in een plaatselijke kroeg annex restaurant. Het was een prime maaltijd met een heerlijk glas wijn. Veel gelachen en terug naar de Gite waar we na het tanden poetsen als een blok in slaap vielen.
Het snurken kon beginnen en het geluid was in verschillende toonhoogtes te horen. 
Om 06.45 uur werden we wakker en begonnen onze spullen te pakken. Het ging snel want om 07.30 uur zaten we op de fiets. Naar de bakker en zoals gewoonlijk brood inslaan en drinken. Bij ons stamcafé een "cafe grande" gedronken en onze fietsreis kon beginnen.  Het was bewolkt en onze regenkleding kon zijn diensten weer bewijzen. De bewolking bleef maar de regen verdween. Het was een hele mooie indrukwekkende tocht met veel, zoals mijn broer zegt, pieken en dalen. Op een gegeven moment fotografeerde ik een ruïne terwijl Rob en Marieke langzaam doorreden. Achterna gereden en ik was ze ineens kwijt. Dan het boekje maar volgen richting een andere plaats. Ik had geen mobiel telefoonnummer van Rob en Marieke dus kon ik ze niet bellen. Gelukkig had ik Rob het kaartje van Kobra evenementen gegeven waar mijn mobiel nummer opstond. De telefoon ging en het mysterie was snel opgelost . Ik was een afslag eerder naar rechts gegaan terwijl Rob en Marieke het boekje hadden gevolgd  en langs de kerk waren gegaan. Bij een plaatselijk café heb ik op hun gewacht en de hereniging was een feit. Mijn fiets vertoonde geen mankementen meer. De zon ging schijnen afgewisseld met een donkere bewolking. Nogmaals het landschap was schitterend. De Sint Jacobsroute werd steeds vaker aangegeven middels herkenningstekens aan muren. We komen ook steeds vaker mensen tegen die wandelend of fietsend op weg zijn naar Santiago de Compostela. We zochten een camping maar die week te ver van de route af. Een plaatselijke gite was niet open en we moesten de laatste kilometers al klimmend omhoog naar een andere gite. Zwoegend en klimmend pakten we de laatste kilometers. De gite was open en we kregen een schitterende kamer. Gauw douchen en Ingrid bellen. Ik had nog een homp brood van inmiddels drie dagen oud en een blikje sardines. Je weet niet half hoe lekker dat smaakt bij een kopje koffie. Nu snel naar de keuken, waar de beste internetverbinding was en webbloggen. Glaasje wijn erbij en hup met de geit TYPEN...... 

Lieve vrienden, blijf een mediamiddel gebruiken, om mij te stimuleren met mijn tocht naar Santiago de Compostela. Ik lees met ontzettend veel plezier jullie motiverende berichten. Zoals ik al eerder mededeelde aan jullie zijn jullie voor mij de "doping" die ik zo goed kan gebruiken tijdens mijn tocht.

Vandaag omstreeks 07.00 uur opgestaan en natuurlijk verwachtingsvol naar boven gekeken. Donkere wolken hingen boven de camping en voorspelden weinig goeds. We (Marieke, Cor en ik) hadden de attributen ingepakt en alvast onze regenkleding aangedaan. We hadden nog geen meter buiten de camping ons verplaatst of er brak een wolkbreuk uit. Voordat we bij de bakker waren, waren we doornat. De reis moest nog beginnen. Onze planning was 74 km te fietsen. De eerste kilometers waren we zo doorweekt dat algauw het plan kwam te gaan koffiedrinken. Bij een pattiserie een "petit dejeuner" besteld. Na ons kleine ontbijt de weg een vervolg laten doen toekomen. Gaanderweg werd het weer ietwat beter. De donkere wolken vertoonden lichte vlekken die vermoeden dat het naar de kleur blauw zou gaan. Inderdaad we kregen gelijk de zon liet zich zowaar zien. Af en toe dreigende donderwolken maar onze route laveerde langs deze stuiptrekkingen die de hemel vertoonde.

Mijn fiets toonde makementen. Mijn freewheel bleef af- en toe vastzitten waardoor mijn derailleur met de ketting meeliep. Afdalen was daardoor niet geheel ongevaarlijk geworden. Het achterwiel eruit en de cassette weer gangbaar maken. Het leek mij ook nietb vreemd dat dit in deze afgelopen regenperiode zou gebeuren. Al met al hadden we een oponthoud van ongeveer een uur. Ik moest wel even wwer vertrouwen in de fiets krijgen en deed het rustig aan tijdens de afdalingen. Het vertrouwen was snel terug want de ketting, derailleur en freewheel vertoonde geen nukken meer.

Het landschap was wederom wondermooi en het klimmen en dalen volgden elkaar in rap tempo op. De beenspieren moesten weer laten zien dat ze sterk genoeg waren om deze tocht te volbrengen. Korte klimmetjes van 13 procent waren geen uitzondering. Even bijten en grommen en je had de top weer bereikt.

In La Chatre hebben we een kerk bezichtigd die er in al z'n pracht glorieus bijstond. Van buiten mooi, van binnen schitterende beelden. Al met al een genot voor het oog.

Nog 20 km en we waren in Neuvy st Sepulchre om een camping te zoeken. Bij een plaatselijke bakkerij gevraagd waar de camping was. Zij waarschuwde dat de camping vermoedelijk gesloten was. Toch even heengefietst en inderdaad, de poort was gesloten. Ander onderdak in de vorm van een pelgrimsgite was de volgende mogelijkheid. We hadden geluk er waren nog bedden genoeg over om de nacht door te brengen.

Bij aankomst direct douchen want het was inmiddels 19.00 uur. Daarna eten in een plaatselijk restaurant. Heerlijk gegeten en gedronken en terug naar de gite om ons verhaal te schrijven of te webbloggen. Dit was het verhaal van vandaag dus snaveltjes toe en een welgemeend welterusten.....

Onvoorstelbaar maar vandaag was een schitterende dag met heel veel zon. Afgelopen nacht wel weer koud gehad. Het was ongeveer 3 graden. Ben s'morgens eerst onder de douche gaan staan om warm te worden daarna de tent ingepakt. Omstreeks 07.30 uur waren we klaar om te fietsen. De zon ging direct met ons mee. Het was geweldig. De eerste laagjes kleding werden uitgedaan. Bij een "boulangerie" brood en drinken gekocht. Onze eerste stop zou in Nevers zijn. Ongeveer 32 km later bereikten we de Kathedraal en de kerk aan een bezichtiging onderworpen. Een mooie Kathedraal die voor een gedeelte in de steigers stond. We moesten even zoeken naar de doorgaande weg om Nevers te verlaten. Het boekje van Clemens Sweeman en Aart van Rossum doet wonderen. Beide heren hebben een drietal boekjes geschreven met de route "langs oude wegen" naar Santiago de Compostela. Een heuglijk feit is dat we het eerste boekje hebben volbracht en overgaan naar deel 2. Wisten jullie trouwens dat Marieke vaak zwevend boven haar zadel zit en dat dit volgens Rob komt van haar ballonkuiten. De saamhorigheid tussen ons drieën is trouwens geweldig. Marieke fietst geweldig mee en doet zeker niet onder voor een man. Rob geleidt ons vaak over veilige wegen (lees oude wegen) naar onze plaats van bestemming. Van de bakker had ik s'morgens een extra "koffiebroodje" gekregen. Heel aardig van hem maar ik kan geen koffiebroodje meer zien. Onderweg nog een kerk uit de 12e eeuw bezichtigd waar St. Jacob ons weer vrolijk aankeek. De route was licht glooiend en we schoten flink op. Tijd genomen om af en toe te rusten en te genieten van het uitzicht. Omstreeks 18.00 uur waren we op de camping in Armand st Montrond. Tent weer opgezet en heerlijk gedouched. Direct daarna met m,n webblog begonnen en met Ingrid geskyped. Inmiddels is het 21.15 uur en de foto's laad ik een andere keer in. Ik heb dan nog even tijd om een wijntje te drinken alvorens ik ga slapen...

Hot nieuws, IK HEB VANDAAG GEEN PONCHO GEDRAGEN, DUS GEEN REGEN.
Vanmorgen de tent natuurlijk kletsnat ingepakt. Koud geslapen met naar later bleek een laagje water onder de tent. De reis kon weer beginnen. Rob en Marieke waren weer van de partij en braken hun tentje ook af. Omstreeks 08.30 uur verlieten we de camping. Nog even het dorp in om koffie en broodjes te scoren en de pedalen werden weer in beweging gezet. De zon scheen en het was matig bewolkt. We werden er vrolijk van en na 30 km hadden we wel weer trek in een kop koffie. We mochten niet binnen zitten want de vrouw des huizes was heel druk met de voorbereiding van een feestje. Alle tafels waren al gedekt. We gingen dus naar buiten en bij onze koffie kregen we een klein chocolaatje. Die was snel verdwenen in onze magen. Rob toverde uit zijn tas drie stroopwafels te voorschijn. Een delicatesse op de vroege morgen. Ze waren wel een beetje hard want ze hadden per slot van rekening al 14 dagen in zijn tas gezeten. Niet gezeurd maar verorberen. Onze trip ging verder richting Nevers. Het was een mooie tocht met schitterende uitzichten. Na de middag begon het wel iets te betrekken maar het bleef droog. De heuveltjes werden af en toe wat langer en daarmee bedoel zowel het klimmen alswel het dalen. We hadden al berekent dat het te laat zou worden voor het Nevers en zochten een andere camping. Die vonden we in Premerie. Een gemeentecamping met een prachtig sanitair. Na het opzetten van de tent douchen en het dorp in om te eten. Groot was onze verbazing dat alle plaatselijke restaurants gesloten waren. Bij een plaatselijke kroeg werden we doorverwezen naar de kermis waar Hotdog, Kebab annex friettent stond. Dan zit je een bankje voor de eettent te genieten van een patatje en een broodje kebab. Na het eten terug naar de kroeg en een Leffe halen. De barkeeper sprak Engels en was een beetje al te overdreven. Volgens had hij al een aantal consumpties op. Maar gauw terug naar de camping en mijn weblog bijhouden. Het was een schitterende dag en we zijn alle drie verkleurd. Van regenachtig wit naar veranda bruin.
Waar we morgen zitten weet ik nog niet maar als er wifi is laat ik het jullie weten.......

Lieve vrienden. Opnieuw aan allen heel hartelijk dank voor het geschreven woord van jullie zijde.

Zoals ik schreef zat het weer gisteren niet mee. Ik heb begrepen en gezien dat het weer in Nederland veel te wensen overlaat. Ik denk aan Corrie Konings want:"Morgen wordt alles beter....". Ik durf het bijna niet te zeggen maar momenteel zit ik in de zon met een blauwstrakke lucht. Marieke is al op zoek naar haar teenslippers en haar zomerjurkje. De zonnebrandcreme is al bij de hand. Rob maakt zijn fiets schoon en ik zit op een campingstoeltje te webloggen.  Even naar gisteravond we waren zo ontzettend blij met onze hotelkamer. Eindelijk een droge kamer en een echt bed. De kleine dingen des levens kunnen dan ineens zo belangrijk zijn. Omstreeks 21.45 uur lagen we te snurken, nou ja, Rob en ik. Vanmorgen heerlijk uitgeslapen wakker en een vrije dag tegemoet konden zien. Even de fiets de fiets laten. Om 10.00 uur moesten we uit het hotel en we besloten naar de plaatselijke camping te gaan. Op dat moment regende het en onze tenten zeiknat opgezet. Na het opzetten van de tent naar de plaatselijke middenstand die we een paar broodjes en koppen koffie lichter hebben gemaakt. Nadien naar de gigantische Kathedraal en bezichtigd. De aanwezige nonnetjes en paters hieven een gregoriaans gezang aan. Schitterend om te horen vooral vanwege de geweldige akoestiek. Poosje aangehoord en  naar buiten gegaan. Rob en Marieke bleven nog even genieten van het mooie gezang. Buiten genoten van het uitzicht en van de altijd aanwezige Japanners die te pas en onpas een foto maakten. Het weer klaarde zienderogen op. Samen iets gedronken in "ons" hotel. Na de camping gegaan en de tent open en laten luchten. Nu even afwachten wat de avond brengt. Er komt een vervolg....

Voor San xacobeo: Door het slechte weer zijn alle gites complet en moeten we uitwijken ergens anders heen. In Vezelay zijn wele wandelaars en fietsers die allemaal onderdak willen. Zodra we een mogelijkheid zien maken we er gebruik van.

Lieve allemaal, bedankt  voor jullie medeleven in de vorm van allerlei mediamiddelen..
Vannacht een erg koude nacht gehad, ik lag in mijn slaapzak en werd niet warm. Nog nooit zoveel lagen kleding aangehad. Voelde me een robotje die zich amper kon bewegen maar warm worden....ho, maar. Ik denk dat ik ongeveer 2 uur slaap heb gehad en begon de dag vermoeid. Het wordt vervelend om tijdens het  "bloggen" opnieuw te vertellen dat het REGENDE.... De tent voor de zoveelste keer nat ingepakt. Het begint een troepje te worden. Proppen in de tas terwijl het water aan de onderkant eruit loopt. Met lede ogen kijk je naar boven en ziet alleen maar een grijze massa. We vertrokken omstreeks 08.30 uur met z,n drieën(Rob, Marieke en ik) . We hadden elkaars steun hard nodig. Eerst naar Auxerre waar we een kerk hebben bezocht. We prevelden stilletje naar boven:"Geef ons beter weer". We kwamen buiten en de zon scheen. Het was maar kort maar toch....We gingen weer op pad en de wind keerde zich tegen ons. Ongeveer 40 km tegen de wind en langs het water naar de volgende plaats. Onderweg natuurlijk  geen koffieadres laat staan een cafe, bar. Eindelijk doemde een restaurant op die.......gesloten was. Het traject was heuvelachtig en we waren blij als we weer konden afdalen. 16 km voor Vezelay vonden we een restaurant die wel koffie schonk. Even op adem komen, hadden we ook nodig om ons te prepareren op de laatste etappe. Nog. Mijn benen begonnen al aardig te protesteren. Nog twee klimmetjes en we waren op onze eindbestemming. Een klim van 3 km van 7 tot 8 procent en een laatste krachtinspanning op de laatste kilometer van 7 procent. Puffend en steunend kwamen we boven. In ieder geval geen puf meer om de tent op te zetten in de stromende regen. Via het VVV kantoor een kamer voor z'n drieën in een plaatselijk hotel geboekt. Boven ieder op z,n beurt douchen en natuurlijk in het hotel eten. We hadden reuze trek na de gedane inspanning. We hadden een kamer twee hoog en met moeite liepen we de trap naar beneden. Het eten was heerlijk, toetje maar over geslagen. Onze ogen branden van vermoeidheid en we spraken af dat er morgen weer een dag was.........

Omstreeks 07.45 uur wakker. Had gisteren al tegen Rob en Marieke gezegd dat ik iets later wilde vertrekken. Mijn kleding die ik ondertussen al een poosje had gedragen begon sporen te vertonen van een pelgrim. Daarmee wil ik zeggen dat sommige mensen op gepaste afstand met me spraken. Ik wilde vandaag wassen. Had al gezien dat er op de camping een wasmachine en een wasdroger waren. Een luxe waarvan gebruik moest worden gemaakt. Mijn fiets had ook een beurt nodig en daarmee bedoel ik dat de ketting moest worden gesmeerd en de remmen bijgesteld. Rob en Marieke waren ook nog niet vertrokken en ik hoorde dat van Marieke dat Rob kleine problemen had met een oude blessure. Hij was met schaatsen gevallen op zijn heup en dat speelde nog steeds parten. Zij wilden dan ook gaan wassen en een dagje rust nemen. Samen de was gedaan en warm gedroogd uit de trommel gehaald. Ze zijn even naar de stad gefietst om de kathedraal te bewonderen. Tent afgebroken en de ortlieb tassen weer gevuld. Omstreeks 12.00 uur was de was klaar en rook weer citroentjesfris. Rob en Marieke hadden intussen de tent ook afgebroken en wilden toch wel verder. Besloten samen verder te gaan en te kijken waar we uitkwamen. De lucht was dreigend en we laveerden tussen de regenbuien door. Koffie gedronken in diverse sfeervolle cafe's. Erg gezellig en onderweg werd gekeuveld over allerlei zaken. Wind gedeeltelijk in de rug en we waren vrij snel in Ligny le Chatel. Auxerre zouden we niet meer halen. We kwamen op de campind en de beheerder zei tegen ons snel de tent opzetten want de lucht werd steeds dreigender. We mochten in een verwarmde blokhut eten en relaxen. De beheerder kwam op een gegeven moment binnen en zei tegen ons:"You have to leave because the sun is shining". We keken hem verbouwereerd aan en hij begon te lachen. It's a joke. Samen gegeten en wijn gedronken en ik heb via skype nog gesproken met Theo,Ina en Ingrid. Het zijn echte vrienden en ze weten waarom.
Morgenvroeg naar Vezelay op de FIETS......

Lieve mensen, wat geniet ik toch iedere keer van jullie welgemeende "hart onder de riem" verhalen. Jan die vanavond een RPM les wijdt aan mij. Geweldig, de korte stukje proza die ik schrijf komen recht uit het hart. Daar gaat ie weer.....
Gisteravond kennis gemaakt met Rob en Marieke. Ze kwamen de receptie binnen toen ik daar zat om te "bloggen". Ik herkende hun als wereldfietsers aan hun "Ortlieb" tassen. Al snel kwamen we aan de praat en zij gingen ook naar Santiago de Compostela. Ze kwamen uit Zutphen en hebben het eerste traject naar Maastricht afgelegd met de trein.In Maastricht beginnen te fietsen. Ook zij hebben intens genoten van het mooie weer. We wilden gisteravond samen gaan eten maar vonden geen restaurant dus naar de plaatselijke "supermarkt" en brood met beleg kopen. Een fles rode wijn en blikjes bier hadden we wel verdiend. Gezellig in een kinderspeelhonk gaan zitten en genoten van ons "diner met wijn en bier". Ik stop even en schrijf straks verder want we gaan PIZZA eten. Tot zo.
hgeuhwgegdhgwgweghljvdjfieruglaj dat krijg je als je 4 glazen wijn drinkt.  Nu even normaal waar was ik gebleven....
Gisteravond tegen 22.00 uur gaan slapen. Wel een beetje koud gehad, ik hoorde de wind en dacht aan morgen.
Omstreeks 06.30 uur uit de veren en tent en overige inpakspullen in de ortlieb tassen gestouwd. Rob en Marieke waren ook bezig en samen omstreeks 08.00 uur klaar. KLAAR om te vertrekken. Het was zoals gewoonlijk zwaarbewolkt weer met een temperatuur van 8 graden. Koud dus en winderig, daar bedoel ik mee dat er veel wind stond. Poncho maar weer aan want dat beschermd tegen de kou. We hadden geluk want we hadden de wind gedeeltelijk in de rug. We schoten op en de eerste rustpauze was na 30 km. Heerlijke koffie en er kwamen nog twee mannen binnen (Nederlanders) die op weg waren naar Santiago de Compostela. Kennisgemaakt en eigenlijk direct daarna vertrokken. De volgende 30 km gingen van een leien dakje en het ging met een sneltreinvaart. Even gestopt en onze baquette opgegeten met ice-tea. Soms vreemde combinaties maar een kniesoor die daarop let. Het ene heuveltje naar het andere werd vlot genomen. Zonder noemenswaardige incidenten waren we om 16.00 uur op de camping. Tent opzetten, douchen en webbloggen. Rob en Marieke moesten nog even naar de fietsenmaker om remblokken te halen. Zoals je gelezen hebt zijn we na hun terugkomst direct gaan eten. Heel gezellig en geanimeerd. Met hun afgesproken dat ik morgen ietsje later vertrek om de gelegenheid te hebben mijn kleding te wassen en te drogen in de wasdroger. Morgen als het "wifizit" een nieuw verhaal. Doei.......