Sint Jacobs schelp.
De Jacobsschelp of Sint Jacobsschelp is een Christelijk symbool en is het symbool van de heilige Jacobus. Sinds de middeleeuwen staat de schelp symbool voor de heilige Jacobus.De legende over het ontstaan van de symboliek rond de heilige Jacobus en de schelp kent verschillende verhalen die elkaar ook soms tegen spreken. Zo wordt er gesproken over Jacobus die uit zee komt toen hij een drenkeling redde en helemaal bedekt was met dit soort schelpen. Een ander, veel vaker voorkomend, verhaal is dat Sint Jacobus in zijn graf bedekt was met de schelpen. De symboliek van de schelp in het algemeen gaat verder terug. Er zijn afbeeldingen van schelpen bekend die uit de Romeinse tijd dateren. Daar stond de schelp symbool voor geboorte en wedergeboorte.
De Sint Jacobsschelp wordt vaak gebruikt door bedevaartgangers die het bedevaarts oord Santiago de Compostella bezoeken, waar men vermoedt dat het graf het de heilige Jacobus zich bevindt. Veel bedevaartgangers dragen de jacobsschelp (met de sluiting naar boven) om herkenbaar te zijn als bedevaartganger. De schelp wordt als ornament gebruikt op alle gebouwen langs de bedevaart routes die uit alle richtingen de stad in lopen. Maar ook voor bedevaartgangers belangrijke kerken en andere gebouwen zijn te herkennen aan de schelp als ornament.
De schelp staat voor vruchtbaarheid, geboorte of wedergeboorte en wordt vaak afgebeeld op schilderijen met christelijke taferelen. Het bekendste schilderij in dit verband is vermoedelijk "De geboorte van Venus" van Botticelli.
De Sint Jacobsschelp in het dierenrijk is een mantelschelp die in de Middellandse zee en de Atlantische Oceaan voorkomt en zich voedt met plankton en andere kleine zwevende diertjes.
Waar komt de gedachtengang vandaan om een fietsttocht van Nederland naar Spanje te maken?
Dit is niet eenvoudig uit te leggen. Het broeit, het zit in je.
Op de hoofdpagina heb ik verteld dat één van mijn passies, fietsen is. In mijn jonge jaren had ik een andere passie nml. hardlopen. Zoals zo vaak wordt gezegd, één zijn met de natuur. Heel veel Groningse paden heb ik laten slijten door diverse malen per week ze te doorkruisen. Marathons, prestatietochten en zelfs wedstrijden waren een deel geworden van mijn leven. Door het vele lopen kreeg ik knieklachten en werd gedwongen het rustiger aan te doen. Twee operaties brachten mijn incompetente knie niet tot nieuw leven. In de tussentijd vond ik het zwemmen en fietsen ook een leuke bezigheid. Het begrip triathlon werd geboren. Het lopen begon een ware kwelling te worden en ik begon me meer toe te leggen op het fietsen. Stoppen met eigenwijs zijn en hardloopschoenen verruilen tegen fietsschoenen. Twee vliegen in één klap, mijn kniebanden werden steviger en ik kon nog steeds genieten van de natuur.
Mountanbiken, racefiets, RPM niets was en is me te dol. Tot op heden gaat het prima. Voel me sterk en sporten blijft een groot deel van mijn leven.
Dan komt het moment dat je stopt met werken en zoals op mijn afscheid werd gezegd:"Willem, heeft nu alle tijd".
Gelukkig kan ik mijn vrije tijd zinvol indelen en de verveling heeft nog niet toegeslagen.
Zoals een pelgrim betaamt komt het begrip: "Ik wil mijn hoofd leegmaken" al snel naar voren.
Sommige vrienden zouden gekscherend zeggen: "Zoveel zit er toch niet in".
Humor is mij niet vreemd en vindt het fantastisch dat ik zoveel goeie vrienden en vriendinnen rond mij heb geschaard.
Pelgrimeren is loslaten, niet alleen het dagelijkse ritme, maar ook familie en de eigen leefwereld.
Ik vertrek als toerist en kom aan als pelgrim’...
In de loop der jaren heb je toch enorm veel, in je hoofd, verzameld. Het gekke van ouder worden is, dat je veel dingen vergeet.
Natuurlijk is de computer cq harde schijf, lees hersenen, nog lang niet vol.
Rangschikken en een logische volgorde vinden heeft soms tijd nodig.
Het lijkt me dan ook fantastisch een lange fietstocht te maken en zo mijn "harde schijf" te resetten.
Ik zou nog kunnen uitwijden maar zie dat niet als een noodzaak. Ik wilde jullie een beetje deelgenoot maken.
Liefs Willem (Wim, Wubbe)
De Sint Jacobsschelp wordt vaak gebruikt door bedevaartgangers die het bedevaarts oord Santiago de Compostella bezoeken, waar men vermoedt dat het graf het de heilige Jacobus zich bevindt. Veel bedevaartgangers dragen de jacobsschelp (met de sluiting naar boven) om herkenbaar te zijn als bedevaartganger. De schelp wordt als ornament gebruikt op alle gebouwen langs de bedevaart routes die uit alle richtingen de stad in lopen. Maar ook voor bedevaartgangers belangrijke kerken en andere gebouwen zijn te herkennen aan de schelp als ornament.
De schelp staat voor vruchtbaarheid, geboorte of wedergeboorte en wordt vaak afgebeeld op schilderijen met christelijke taferelen. Het bekendste schilderij in dit verband is vermoedelijk "De geboorte van Venus" van Botticelli.
De Sint Jacobsschelp in het dierenrijk is een mantelschelp die in de Middellandse zee en de Atlantische Oceaan voorkomt en zich voedt met plankton en andere kleine zwevende diertjes.
Waar komt de gedachtengang vandaan om een fietsttocht van Nederland naar Spanje te maken?
Dit is niet eenvoudig uit te leggen. Het broeit, het zit in je.
Op de hoofdpagina heb ik verteld dat één van mijn passies, fietsen is. In mijn jonge jaren had ik een andere passie nml. hardlopen. Zoals zo vaak wordt gezegd, één zijn met de natuur. Heel veel Groningse paden heb ik laten slijten door diverse malen per week ze te doorkruisen. Marathons, prestatietochten en zelfs wedstrijden waren een deel geworden van mijn leven. Door het vele lopen kreeg ik knieklachten en werd gedwongen het rustiger aan te doen. Twee operaties brachten mijn incompetente knie niet tot nieuw leven. In de tussentijd vond ik het zwemmen en fietsen ook een leuke bezigheid. Het begrip triathlon werd geboren. Het lopen begon een ware kwelling te worden en ik begon me meer toe te leggen op het fietsen. Stoppen met eigenwijs zijn en hardloopschoenen verruilen tegen fietsschoenen. Twee vliegen in één klap, mijn kniebanden werden steviger en ik kon nog steeds genieten van de natuur.
Mountanbiken, racefiets, RPM niets was en is me te dol. Tot op heden gaat het prima. Voel me sterk en sporten blijft een groot deel van mijn leven.
Dan komt het moment dat je stopt met werken en zoals op mijn afscheid werd gezegd:"Willem, heeft nu alle tijd".
Gelukkig kan ik mijn vrije tijd zinvol indelen en de verveling heeft nog niet toegeslagen.
Zoals een pelgrim betaamt komt het begrip: "Ik wil mijn hoofd leegmaken" al snel naar voren.
Sommige vrienden zouden gekscherend zeggen: "Zoveel zit er toch niet in".
Humor is mij niet vreemd en vindt het fantastisch dat ik zoveel goeie vrienden en vriendinnen rond mij heb geschaard.
Pelgrimeren is loslaten, niet alleen het dagelijkse ritme, maar ook familie en de eigen leefwereld.
Ik vertrek als toerist en kom aan als pelgrim’...
In de loop der jaren heb je toch enorm veel, in je hoofd, verzameld. Het gekke van ouder worden is, dat je veel dingen vergeet.
Natuurlijk is de computer cq harde schijf, lees hersenen, nog lang niet vol.
Rangschikken en een logische volgorde vinden heeft soms tijd nodig.
Het lijkt me dan ook fantastisch een lange fietstocht te maken en zo mijn "harde schijf" te resetten.
Ik zou nog kunnen uitwijden maar zie dat niet als een noodzaak. Ik wilde jullie een beetje deelgenoot maken.
Liefs Willem (Wim, Wubbe)